به گزارش چی 24 به نقل از پایگاه اطلاع رسانی محمد رضا زائری:
انسان به طور طبيعي و بر اساس خلقت خداوند بيش از هر چيز در زندگي به خودش اهميت مي دهد و اتفاقا اين چيزي نيست كه ناپسند باشد.
انسان در زندگي دنيا همه چيز را با محوريت خود مي سنجد و محاسبه مي كند و بيش از هر چيزي به سلامت خود مي انديشد چنان كه مي گويند اقتصاد سلامت بزرگترين اقتصاد در دنياست (معادل مجموع اقتصاد نفت ونظامي ومخابرات )
اسلام به ما نمي گويد به فكر خودت نباش، بلكه به ما فهم كاملتري از خودمان مي دهد و با ارتقاي معرفت ما از سطح درك محدود مادي به سطوح بالاتر باعث مي شود تا درك كاملتري از خود پيدا كنيم.
بدين ترتيب ما خود را تنها محدود به جسم و بدن نمي دانيم و سود و زيان ، تهديد و فرصت ، خير وشر ، صلاح و فساد و بقيه مفاهيم را تنها بر اساس محاسبه جسمي تشخيص نمي دهيم.
بسياري از آيات و روايات تعابيري صريح مانند "قوا أنفسكم "يا "عليكم أنفسكم" دارد ؛ يعني به فكر خودت باش !
اما چرا به فكر جسم و سلامت بدن خود هستيم اما به جان خود فكر نمي كنيم ؟ چرا براي بدن خود چك آپ منظم داريم اما به محاسبه نفس خود نمي پردازيم ؟
چرا مشكلات جسمي را به سرعت درمان مي كنيم و براي ورزش روزانه و مراقبت هاي جسمي حساس هستيم ، ليكن نگراني جان آسماني مان را نداريم ؟
چرا حتى وقتي يك ليوان شربت به ما تعارف مي كنند اول توي ذهنمان كالري اش را حساب مي كنيم و نگران وزن جسمي هستيم اما غصه وزن گناهان بر روحمان را نمي خوريم ؟
حتى با آغاز سال نو عمر سال راحساب مي كنيم ( در حالي كه سال بزرگ شده نه ما و ما سر جايمان ايستاده ايم ! ) اما با فرارسيدن سال معنوي مان در ماه رمضان احساس نو شدن و تازه شدن معنوي نداريم ؟
با اين همه توجه يكسويه و يكجانبه به تن و بدن و جسم مادي تكليف نيمه مهمترمان يعني نفس و جان ما چه مي شود ؟
چرا از اين بخش ناميرا و اساسي وجود خود غافليم ؟ چرا در واقع به فكر " خود" مان نيستيم ؟
اين شبها فرصتي است تا در درمانگاه روحانيت و معنويت مساجد و بقاع متبركه و در جمع باصفاي مؤمنين و در زير بارش سيل آساي رحمت خداوند كمي هم به فكر " خود" مان باشيم .
بايد بنشينيم و قدري به خودمان فكر كنيم ، اين كه چگونه سلامت روحمان تأمين مي شود ؟ چه طور بايد از جان خود مراقبت كنيم ؟ چه كنيم دل بزرگتري پيدا كنيم ؟ چه كنيم روح آزادتري داشته باشيم ؟چه كنيم عصباني نشويم و كسي را آزار ندهيم ؟ چه كنيم دل كسي را نشكنيم ؟ چه طور لكه هاي آلودگي و فساد را با شستشوي استغفار از دامن نفس خود بشوييم ؟
اين شبها فرصتي است تا كمي هم به نيمه پنهان وجودمان بيانديشيم و قدري "خود"خواه بشويم !
انسان به طور طبيعي و بر اساس خلقت خداوند بيش از هر چيز در زندگي به خودش اهميت مي دهد و اتفاقا اين چيزي نيست كه ناپسند باشد.
انسان در زندگي دنيا همه چيز را با محوريت خود مي سنجد و محاسبه مي كند و بيش از هر چيزي به سلامت خود مي انديشد چنان كه مي گويند اقتصاد سلامت بزرگترين اقتصاد در دنياست (معادل مجموع اقتصاد نفت ونظامي ومخابرات )
اسلام به ما نمي گويد به فكر خودت نباش، بلكه به ما فهم كاملتري از خودمان مي دهد و با ارتقاي معرفت ما از سطح درك محدود مادي به سطوح بالاتر باعث مي شود تا درك كاملتري از خود پيدا كنيم.
بدين ترتيب ما خود را تنها محدود به جسم و بدن نمي دانيم و سود و زيان ، تهديد و فرصت ، خير وشر ، صلاح و فساد و بقيه مفاهيم را تنها بر اساس محاسبه جسمي تشخيص نمي دهيم.
بسياري از آيات و روايات تعابيري صريح مانند "قوا أنفسكم "يا "عليكم أنفسكم" دارد ؛ يعني به فكر خودت باش !
اما چرا به فكر جسم و سلامت بدن خود هستيم اما به جان خود فكر نمي كنيم ؟ چرا براي بدن خود چك آپ منظم داريم اما به محاسبه نفس خود نمي پردازيم ؟
چرا مشكلات جسمي را به سرعت درمان مي كنيم و براي ورزش روزانه و مراقبت هاي جسمي حساس هستيم ، ليكن نگراني جان آسماني مان را نداريم ؟
چرا حتى وقتي يك ليوان شربت به ما تعارف مي كنند اول توي ذهنمان كالري اش را حساب مي كنيم و نگران وزن جسمي هستيم اما غصه وزن گناهان بر روحمان را نمي خوريم ؟
حتى با آغاز سال نو عمر سال راحساب مي كنيم ( در حالي كه سال بزرگ شده نه ما و ما سر جايمان ايستاده ايم ! ) اما با فرارسيدن سال معنوي مان در ماه رمضان احساس نو شدن و تازه شدن معنوي نداريم ؟
با اين همه توجه يكسويه و يكجانبه به تن و بدن و جسم مادي تكليف نيمه مهمترمان يعني نفس و جان ما چه مي شود ؟
چرا از اين بخش ناميرا و اساسي وجود خود غافليم ؟ چرا در واقع به فكر " خود" مان نيستيم ؟
اين شبها فرصتي است تا در درمانگاه روحانيت و معنويت مساجد و بقاع متبركه و در جمع باصفاي مؤمنين و در زير بارش سيل آساي رحمت خداوند كمي هم به فكر " خود" مان باشيم .
بايد بنشينيم و قدري به خودمان فكر كنيم ، اين كه چگونه سلامت روحمان تأمين مي شود ؟ چه طور بايد از جان خود مراقبت كنيم ؟ چه كنيم دل بزرگتري پيدا كنيم ؟ چه كنيم روح آزادتري داشته باشيم ؟چه كنيم عصباني نشويم و كسي را آزار ندهيم ؟ چه كنيم دل كسي را نشكنيم ؟ چه طور لكه هاي آلودگي و فساد را با شستشوي استغفار از دامن نفس خود بشوييم ؟
اين شبها فرصتي است تا كمي هم به نيمه پنهان وجودمان بيانديشيم و قدري "خود"خواه بشويم !
